［สัมภาษณ์นักเรียน］ ซู่ จวง

หลังจากจบการศึกษาจากวิทยาลัยในปี 2011 เราใช้เวลา 9 ปีในการ “ใช้ชีวิตที่เฉื่อยชา” แม่ว่าไม่ได้มาจากครอบครัวที่มั่งคั่ง แต่เราก็มีกินมีใช้เสมอมา แทนที่จะเป็นชายหนุ่มที่จะใช้เวลาในวัย 20 ให้เป็นประโยชน์ เราเสียเวลาอย่างมาก เหมือนกับกบที่ต้มในน้ำอุ่น มันก็ค่อย ๆ มึนงง
โดยบังเอิญ เราเริ่มเรียนภาษาญี่ปุ่น หลังจากไปเที่ยวญี่ปุ่นฟรี 2 สัปดาห์ เรารู้สึกทึ่งกับวัฒนธรรมของประเทศนี้ ในระหว่างการเดินทางครั้งนี้ เราตระหนักว่าทักษะภาษาญี่ปุ่นของเรายังไม่ดีพอ และรู้สึกเป็นเวลานานว่าตัวเองปรารถนาที่จะพัฒนาทักษะ แนวคิดเรื่องการ “เรียนที่ญี่ปุ่น” เลยเกิดขึ้นมา

ในบรรดาโรงเรียนสอนภาษาหลายแห่ง ฉันเลือกโรงเรียนสอนภาษาญี่ปุ่น ISI ซึ่งมีชื่อเสียงและคุณภาพการสอนที่ดี เป็นเหตุผลแรกและสำคัญที่สุดที่เลือกโรงเรียนนี้ ปัญหาต่อมาที่เจอคือการเลือกโรงเรียนในกลุ่ม ISI อย่างไร

มีสามเหตุผลที่เราปฏิเสธ ISI อิเคบุคุโระ ซึ่งได้รับการแนะนำโดยตัวแทนการศึกษาในต่างประเทศ แต่ในที่สุดเราเลือก “NBL” หรือ ISI นางาโนะ

อย่างแรก สภาพอากาศในอูเอดะคล้ายกับบ้านเกิดของเรามาก ซึ่งทำให้รู้สึกสบายใจในชีวิตประจำวัน ประการที่สอง แม้ว่าอุเอดะจะไม่มีแสงไฟสว่างไสวของเมืองใหญ่ แต่ก็มีความเงียบสงบและความอบอุ่นที่เป็นเอกลักษณ์ของเมืองเล็กๆ และผู้คนโต้ตอบกันด้วยรอยยิ้มและความจริงใจมากขึ้น ประการที่สาม สิ่งที่ดึงดูดใจเรามากที่สุดคือการได้พบปะกับนักเรียนและเพื่อนมากมายจากญี่ปุ่นและประเทศอื่นๆ ระหว่างที่เราเรียนที่ NBL และการสื่อสารในแต่ละวันกับพวกเขาช่วยให้เราพัฒนาภาษาญี่ปุ่นได้มาก

หลังจากที่เรามาญี่ปุ่น เราพยายามแบ่งปันประสบการณ์การเรียนกับเพื่อนร่วมชั้นในชีวิตการเรียนในแต่ละวัน ในกระบวนการนี้ เราพบว่าเราได้รับความสำเร็จและความพึงพอใจจากการพูดคุยและแก้ไขปัญหากับผู้อื่น

บางครั้งชีวิตก็ช่างเหลือเชื่อ เรารู้สึกขอบคุณที่เลือกได้ถูกต้องในเวลานั้น ตอนอายุ 33 ปี เพื่อกำจัดคำว่า “ใช้ชีวิตที่เฉื่อยชา” เรารู้สึกขอบคุณคุณครูและเพื่อนๆทุกคนที่ช่วยเราตั้งแต่มาญี่ปุ่น ด้วยกำลังใจและความช่วยเหลือจากเพื่อนฝูงและครอบครัว เราจะเดินหน้าต่อไปและทำงานอย่างเต็มที่เพื่อบรรลุเป้าหมาย